1. دستورالعمل اول
بسمه تعالی
الحمدلله رب العالمین، و الصلاة علی سید الأنبیاء و المرسلین،
و علی آله سادة الأوصیاء الطاهرین و علی جمیع العترة المعصومین، واللعن
الدائم علی أعدائهم أجمعین.
جماعتی از این جانب، طلب موعظه و نصیحت می کنند؛ اگر مقصودشان
این است که بگوئیم و بشنوند و بار دیگر در وقت دیگر، بگوییم و بشنوند،
حقیر عاجزم و بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
و اگر بگویند کلمه ای می خواهیم که امّ الکلمات باشد و کافی
برای سعادت مطلقه دارین باشد، خدای تعالی قادر است که از بیان حقیر، آن را
کشف فرماید و به شما برساند.
پس عرض می کنم که غرض از خلق، عبودیت است ( و ما خلقت الجن و
الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/56 ) و حقیقت عبودیت؛ ترک معصیت است در
اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با
دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت «
ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه ».
ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست می داریم، چون امیر
نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می رسد؛ و او را پیغمبر صلوات
الله علیه برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را
واسطه بین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه
خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست.
پس اگر خود و کمال خود را خواهانیم، باید دوست خدا باشیم؛ و
اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات از نبیّ و وصیّ، باشیم؛ وگرنه یا
دوست خود نیستم، یا دوست واهب العطایا نیستیم، یا دوست وسائط فیوضات
نیستیم.
پس کیمیای سعادت، یاد خداست، و او محرّک عضلات به سوی موجبات
سعادت مطلقه است؛ و توسل به وسائط استفاضه از منبع خیرات، به واسطه وسائل
مقرره خودش است. باید اهتدا به هدایات آنها نماییم و رهروی به رهبری آنها
نماییم تا کامیاب شویم.
دیگر توضیح نخواهید و آنکه عرض شد، ضبط نمایید و در قلب ثبت [کنید]، خودش توضیح خود را می دهد.
اگر بگویید چرا خودت عامل نیستی؟! می گویم: « اگر بنا بود که
باید بگوییم ما عاملیم به هر چه عالمیم، شاید حاضر به این حضور و بیان نمی
شدیم »؛ لکن دستور، بذل نعمت است، شاید به مقصود برساند؛ « ما أخذ الله علی
العباد أن یتعلّموا حتی أخذ علی العماء أن یعلّموا ».
مخفی نماند اگر میسور شد برای کسی، نصیحت عملّیه بالاتر است از نصایح قولیه « کونوا دعاة إلی الله بغیر أاسنتکم »
وفقّنا الله و ایاکم لما یرضیه و جنبنا جمیعاً عن ما یسخطه و
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته والحمدلله أولاً و آخراً والصلوة علی
محمد و آله الطاهرین واللعن علی أعدائهم أجمعین.
مشهد، ربیع الثانی 1420
* * *
2. دستور العمل دوم
مشهد ربیع الثانی 1420.
بسمه تعالی
کوچک و بزرگ باید بدانیم: راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت، بندگی خدای بزرگ است؛ و بندگی، در ترک معصیت است در اعتقادیات و عملیات.
آنچه را که دانستیم، عمل نماییم و آنچه را که ندانستیم، توقف و
احتیاط نماییم تا معلوم شود، هرگز پشیمانی و خسارت، در ما راه نخواهد
داشت؛ این عزم اگر در بنده، ثابت و راسخ باشد، خدای بزرگ، اولی به توفیق و
یاری خواهد بود.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته، و الصلاة علی محمد و آله الطاهرین، واللعن علی أعدائهم أجمعین.
* * *
3. دستور العمل سوم
بسمه تعالی
گفتم که: الف، گفت: دگر؟ گفتم: هیچ
در خانه اگر کس است، یک حرف بس است
بارها گفته ام و بار دگر می گویم: « کسی که بداند هر که خدا
را یاد کند، خدا همنشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد، می داند چه باید
بکند و چه باید نکند؛ می داند که آنچه را که می داند، باید انجام دهد، و در
آنچه که نمی داند، باید احتیاط کند.»
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
الاقل محمد تقی البهجة
ادامه مطلب
