عــــــاقبت صلـح حسن جنگ حســـینی دارد
مصلحت زمان امام حسن (ع) اینچنین ایجاب میکرد که در مقابل ظالم زمان صلح رو در پیش بگیرند، و این امر به خاطر امکانات کم موجود و تعداد اندک یارانشان رقم خورده بود. اما امر قطعی و مسلم این است که همانطور که خود امام نیز فرمودند؛ اگر به تعداد کافی یار وفادار و امکانات در اختیار داشتند هیچ گاه حکومت را به معاویه تسلیم نمیکردند. (الغرض در همه قافله یک مرد نبود، یا اگر بود شایسته ناورد نبود!) با این وجود همواره از فرصت های موجود استفاده کرده و با منبرهای روشنگرایانه خود ماهیت حکومت رو نشان داده و همواره عاقبت این عهدشکنی را به مردم گوشزد میکردند.
این است که میگویند صلح امام حسن (ع) زمینه ساز قیام امام حسین (ع) بود؛ چون از طرفی مردم نتیجه سستی خود در یاری امام را با چیره شدن حکومت ظلم مشاهده میکردند و از طرف دیگر لازم بود امام برای مدتی کناره گیری کنند تا ماهیت مخفی امویان بر همگان آشکار شود تا از نظر تاریخ قیام امام حسین (ع) برای احیای معروف و نهی منکر موجه جلوه کرده و اتمام حجتی بر همگان باشد. موقعیت کنونی ما در جهان همچون صلح امام حسن (ع) است، در انتظار و آماده جنگی حسینی (ع) در رکاب آقا امام زمان (عج). البته این به معنای سکوت دربرابر مصلحت های پوشالی و سازش و تسلیم دربرابر زورگویان نیست! بلکه هرجا فریاد مظلومی به گوش رسد هرگز سکوت نخواهیم کرد و خشممان آشکار میگردد. به امید طلوع آینده سبز مهدوی...
[ شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۲۲ ب.ظ ] [ امیرمحمد ولیان ]
[ ۰نظر ]
