ولایت

شهید سید احمد پلارک در زمان جنگ در یکی از پایگاه های پشت خط به عنوان یک
سرباز معمولی کار میکرد. او همیشه مشغول نظافت توالت های آن پایگاه بوده و
همواره بوی بدی بدن او را فرا میگرفت.
تا اینکه در یک حمله هوایی هنگامی‌که او در حال نظافت بوده، موشکی به
آنجا برخورد میکند واو شهید و در زیر آوار مدفون میشود.
بعد از بمب باران، هنگامی‌که امداد گران در حال جمع آوری زخمی‌ها و شهیدان بودند،
با تعجب متوجه می‌شوند که بوی گلاب از زیر آوار می‌آید.
وقتی آوار را کنار میزدند با پیکر پاک این شهید روبرو میشوند که غرق در بوی گلاب بود.
هنگامی‌که پیکر آن شهید را در بهشت زهرای تهران، در قطعه 26 به خاک می‌سپارند،
همیشه بوی گلاب تا چند متر اطراف مزار این شهید احساس می‌شود و
نیز سنگ قبر این شهید همیشه نمناک می‌باشد بطوری که
اگر سنگ قبر شهید پلارک رو خشک کنید،
از طرف دیگر سنگ نمناک می‌شود.
کسایی که زیاد بهشت زهرا می‌روند به این شهید والا مقام میگویند شهید عطری

نظر فراموش نشود

ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ
ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯﻣﯿﻦ
ﺑﺎ ﻓﻮﺕ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﯽ ﮐﻨﻪ ...!

ﻻ ﻣﺼﺐ ﻓﻮﺕ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ بتادینه !

« ﺷﺐ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺭﻣﻀﺎﻥ؛ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﯿﻦ، ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺍﺯ 150 ﻧﻔﺮ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ، 20 ﻧﻔﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ تا ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﯿﻦ، ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺒﻮﺭ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ. ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ، ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻏﻠﺖ ﻣﯽ ﺯﻧﻦ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ.

"ﺍﯾﻦ ﻋﮑﺲ؛ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ"

ﺍﯾﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﮑﺲ، ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ، ﺳﺮ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ؛
ﻧﻪ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺎﻡ؛
ﻧﻪ ﭼﻮﺏ ﺗﮑﻔﯿﺮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻨﺘﯽ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ؛
ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻩ ﻣﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺗﺴﻤﻪ ﺍﯼ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ.

ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ...